Սուրբ Ֆրանսիսկի կյանքում կա մի հիանալի դեպք: Նա հաճախ էր էշի վրա նստած ճամփորդում մի վայրից մյուսը և փոխանցում էր իր փորձը: Երբ նա մեռնում էր, նրա շուրջն էին հավաքվել իր բոլոր աշակերտները, որպեսզի լսեին նրա վերջին խոսքերը: Մարդու վերջին խոսքերն առավել կարևոր են այն բոլոր խոսքերից, որոնք նա արտաբերել է իր ողջ կյանքի ընթացքում, որովհետև դրանք պարունակում են կյանքի ամբողջ փորձը:
Բայց այն ինչ լսեցին աշակերտները… նրանք չէին կարողանում հավատալ դրան:
Սուրբ Ֆրանսիսկը չդիմեց նրանց. նա դիմեց էշին` ասելով.
