Իմ լիբերալը հասել է նրան, որ ժխտում է հենց իրեն`
Ռուսաստանին, այսինքն ատում է ու ծեծում իր մորը: Դժբախտ ու անհաջող ցանկացած փաստ նրա մեջ առաջացնում է ծիծաղ, մեկ-մեկ էլ` հիացմունք: Նա ատում է ժողովրդական ավանդույթները, ռուսական պատմությունը, ամեն ինչը: Եթե նրա համար կա արդարացում, ապա դա այն է, որ նա չի հասկանում, թե ինչ է անում ու Ռուսաստանի հանդեպ իր ատելությունը ընդունում է որես պտղաբեր լիբերալիզմ: (Ապուշը)
Կատարելության հասնելու համար ի սկզբանե պետք է շատ բան չհասկանալ: (Ապուշը)
